Sail the dream

De grote oversteek

Hadden wij al verteld dat wij eigenlijk helemaal niet zo van die ervaren zeezeilers zijn?…. .. Nee?, oh, bij deze dan gedaan. We zijn met de La Femme Trois II een aantal jaren op rij wel de Noordzee op geweest, maar langer dan een dag met daglicht hebben wij nog nooit op zee gezeten, laat staan dus het varen in de nacht. Maar zoals met alles, komt ook hiervoor een eerste keer, alleen wij doen het dan gelijk op de golf van Biskaje, dat dan weer wel.

Overbodig om te melden dat we er best wel wat nerveus voor waren. Hebben we alles goed op orde, klopt de weersverwachting?, hoe gaan die ongelooflijke diepte-overgangen verlopen van 150 mtr. Naar 4500 mtr diepte. Hoe gaan de nachten en de wachten verlopen en wat zullen we verder allemaal tegenkomen? We hebben de nodige horrorverhalen gelezen en aangehoord, maar gelukkig ook veel positieve verhalen over mooie en makkelijke oversteken.
Nou, wat de wind betreft, daar hadden we ons niet zenuwachtig over hoeven te maken, we vertrokken met een lekker zeilwindje, en we kwamen aan met een heel lekker zeilwindje. Alles daartussen was zo-ongeveer windstil, ofwel 3 dagen op de motor door de Golf getuft.

Het nadeel: continu geluid van de motor, en de wetenschap dat er behoorlijk wat diesel doorheen gedraaid wordt.
Voordeel: heel rustig water, lekker relaxed (we hebben zelfs een keer gezwommen met 5000 meter water onder ons), makkelijk eten bereiden en opeten en vér kunnen kijken naar wezens die zich eventueel aan de oppervlakte kunnen begeven.
Vooral dat laatste was een bijzondere ervaring, we hebben, behalve de dolfijnen, ook walvissen gezien, en ook een paar keer heel dichtbij een clubje grienden (Pilot Whales) die ons goedemorgen kwamen wensen. Deze soort kan zo rond de 6 meter lang worden.

Bezoek van grienden op de Golf van Biskaje

Zo heel af en toe halen ze het nieuws door met honderd en nog wat tegelijk het strand op te zwemmen, de meesten overleven dat niet. Behalve dolfijnen en grienden ook walvissen gezien, 1 maal redelijk dichtbij, en een aantal keren in de verte. Wat een enorme dieren zijn dat. Imposant!
Op de op 1 na laatste nacht was ineens het beeld van de ons omringende schepen totaal verdwenen op de kaart. Nu is het hier niet zo druk als op een mooie zomerzondag bij het paard van Marken maar het is toch wel prettig om te weten of er zo’n grote lummel van een paar honderd meter lang met zo’n 14 knopen op je af komt stieren. Dus, alles even uit en weer aan, 2e systeem ingeschakeld, 3e systeem ingeschakeld. Helaas geen ver…. Wacht even, er komt weer wat in het beeld, en jahoor , nog weer wat. Hij lijkt het weer te doen. Het was helaas van korte duur, het beeld verdween weer.
Bij het wisselen van de wacht Marieke geïnformeerd over het defect en dat we zelf nog wat scherper moeten gaan kijken dan we al deden.
Ik was nog maar een halfuur onder de wol en Marieke maakte me wakker, Hij doet t weer!!
Wat bleek, hij doet het weer, maar een stuk mindere ontvangst dan we gewend waren. Via de kustwacht van Spanje kregen we gelukkig te horen dat wijzelf prima te zien zijn. Een geruststellende gedachte.

Aankomst La Coruña

Die dag naderden wij La Coruna en liepen we na vier dagen en nachten op zee de baai van La Coruna in alwaar we ons anker dropten voor het lieflijke dorpje Oleiros waar we, onder het genot van een “Estrella Galicia” vanaf een terrasje onze Argo een beetje in de gaten konden houden.

 

Oogje in het zeil houden

Daar begon ons Spaanse avontuur met de jacht op een nieuwe ankerketting omdat we deze preventief willen vervangen en wat meer lengte willen. Dat het jachtseizoen gesloten is komen we later achter.

Met ons kleine Argootje (het bijbootje) varen we regelmatig naar de overkant alwaar we in de haven Marcel en Ben tegenkwamen van de “Feeks”. Gezellig een biertje mee gedronken en het e.e.a. aan info gekregen over deze streek. Zij doen dit voor de 3e keer en kennen het klappen van de zweep. Later die week zijn zij nog een middagje bij ons aan boord geweest. Superleuk om weer eens met andere mensen te praten.
We zijn naar een watersporthandel gegaan waar we voor een redelijk goede prijs onze nieuwe ankerketting bestelden. Beetje vooruit betaald en de rest bij levering.
Ik sla een lang verhaal over DIN en ISO over, maar wij moeten een ISO ketting hebben. Eerst zou deze ISO-ketting op woensdag geleverd worden, uiteindelijk werd dat donderdag en donderdag werd vrijdag.
Vrijdags was ie er dan ook. Dus Ronald blij, maar voor de zekerheid toch maar met zijn schuifmaatje naar de winkel alwaar het gevreesde bewaarheid werd. Het was een DIN ketting.
Of we niet nog even tot maandag konden wachten, dan zouden ze de juiste ketting regelen…
Hmmmm. neen, danku beleefd, toch maar niet, anders liggen we over 2 weken nog steeds op hetzelfde plekkie. De huidige ketting doet het nog en die zal echt niet zo 1,2,3 breken. We gaan lekker verder.
Die vrijdag was het feest op het strand bij Oleiros, ontelbare kampvuren en een veelvoud van mensen op het strand met eten, drinken en live muziek. Wij met ons kleine bootje er naartoe om dat van dichtbij te gaan bezien. We voeren 2u ’s nachts terug uit de gezelligheid.

Strandfeest Oleiros

Die zondag was de wind gunstig en zijn we de zee weer op gegaan. We passeerden Finisterra, ofwel het eind van de wereld volgens de Romeinen van weleer, en kwamen uit bij las Caminaras; daar een nachtje ge-ankerd en de volgende dag weer verder. Het anker ging uit bij (Ria de) Muros, een authentiek vissersdorpje met weinig tot geen toerisme. Alleen wat locals en mensen uit de provincie die een dagje Muros deden. Heerlijk kneuterig. We zijn daar een klein weekje blijven hangen, hebben van daaruit met de bus een dagje Santiago de Compostella gedaan en toen met de juiste wind weer verder zuidwaarts gegaan om onze tweede Ria in te gaan. Dat was Ria de Pontevedra, Ria de Arosa sloegen we over omdat we nu eenmaal niet alles kunnen zien.
We lagen 2 nachten voor Isla Ons, een onderdeel van de nationale parken van de streek Galicia, oftewel: Parque nacional Maritimo-Terrestre de las islas Atlánticas de Galicia.
Hier hebben we het een en ander aan formulieren in moeten vullen om er A, te mogen varen, en B, Het anker te laten vallen. Dit hadden we dankzij de tip van Marcel (van de Feeks) gelukkig ruim van tevoren in orde.

Met t bijbootje Isla Ons op.

Isla Ons was inderdaad een prachtig eiland, we hebben er gewandeld, het piepkleine dorpje bezichtigd en het lokale museum bezocht. Er was wel behoorlijke deining ’s nachts en mede daarom na 2 dagen de Ria ingevaren om een stuk beschutter te kunnen ankeren in de baai van Sanxenxo en te kijken of we een ankerketting konden scoren… SanXenXo? Jazeker SanXenXo! De naam doet vermoeden dat we afgedreven zijn en ergens aan de Chinese kust wakker zijn geworden, maar niets is minder waar.

SanXenXo

SanXenXo is een behoorlijk toeristisch plekje aan de Ria de Pontevedra, Het strand ligt dagelijks vol. Jetskies en waterfietsen varen af en aan, sommigen komen even een kijkje nemen bij die rare Nederlanders die hun boot voor hún Galicische strand ge-ankerd hebben.
In 1 van de Marina’s die Sanxenxo rijk is zit ook een leuke en goed geoutilleerde watersportwinkel.
Dus wij maar weer eens de stoute schoenen aangetrokken voor wat betreft de ankerkettingjacht.
Tot onze verbazing begreep de jongeman direct wat we bedoelden met het verschil tussen DIN en ISO ketting , en dat ie gekalibreerd dient te zijn, G40 hardheid, hotdip verzinkt… enzovoort.
Dit schiep vertrouwen. Nu nog een goede prijs en levertijd en we konden hier wel eens een goede deal doen.
Beiden gebeurde, prijs nog beter dan in La Coruna, en levertijd ook. 2 dagen, kon eventueel uitlopen naar vrijdag, maar dat was voor ons geen probleem, we hoeven immers uiterlijk zaterdag pas weg. Zaterdag moesten we in Vigo zijn om Edith maandag 5 augustus op te pikken in Porto, waarna ze een weekje bij ons op de boot gaat verblijven. Al met kon dit bijna niet mis gaan, maarja . . . we zijn nog altijd in Spanje.
Donderdag hebben we het mooie Pontavedra bezocht, en toen we terug kwamen…. Nog geen ketting. En vrijdag ook niet. Transport in augustus is blijkbaar het moeilijkst wat er is; “complicado en Verano”! Zaterdag zijn we evengoed vertrokken richting Vigo, we hebben afgesproken met de winkel dat ze de ketting komen brengen waar we ook zijn op dat moment. Prima deal, en . . wordt vervolgd.
Zondag de 4e augustus zijn we een haven in Vigo ingegaan en daar wat rondgefietst en geneusd.
Vigo is een redelijk grote stad met een mooie binnenstad, verder is het ook behoorlijk industrieel. Omdat we veel heuvel op en af gefietst hadden vonden we dat we een kleine beloning hadden verdiend in de vorm van een drankje op een terras. Vrij dicht bij de boot alweer, met de bedoeling om daarna maar weer eens ons drijvende huisje op te gaan zoeken. Opvallend was het aantal mensen wat met een kaarsje in de hand een bepaalde richting uitging. Het waren er in het begin niet zo heel veel, echter naarmate de tijd vorderde het aantal mensen en kaarsjes ook. Intussen overal politie die wegen afzette en auto’s tegenhielden die er toch door wilden.
Het was 18:00u, Onze nieuwsgierigheid was gewekt! Wat is hier aan de hand? Het lijkt op een soort processie, maar dan anders, we besloten op onze vouwfietsjes de stoet voorbij te gaan om te kijken waar dit allemaal uitkwam. Het bleek uit te komen op een kerkplein. Een massa mensen, allemaal met kaarsen stonden daar te wachten. In de kerk zelf was het stampvol maar er leek niet veel te gebeuren.
Omdat we er eigenlijk niets te zoeken hadden zijn we maar weer vertrokken richting de boot. Eenmaal bij de haven aangekomen barstte het geweld los, onderweg al vuurpijlen met luide knallen. Op elke hoek van elke straat stonden speakers die blijkbaar hetgeen wat in de kerk gebeurde luid moesten verspreiden.
Dit 4 uur durende spektakel ging vergezeld van gezangen, tromgeroffel en de gesproken woorden van een geestelijke.

Het was weer een enerverend dagje.
Tot de volgende blog.

Verder Bericht

Vorige Bericht

8 Reacties

  1. Ronald & Marieke 29 augustus 2019 — Berichtauteur

    Hey Michel, Tof dat jullie een reactie achterlaten.

    Bedankt voor de felicitaties.
    We zijn blij dat zoveel mensen een beetje met ons meevaren, dat maakt deze website ook gelijk meer dan de moeite waard.

    Hoe gaat het met de revalidatie? hopelijk nog steeds erg goed.
    We gaan snel weer eens appen!

    Ronald

    ps. de dagelijkse bezigheden? Top-Secret !

  2. Ronald & Marieke 29 augustus 2019 — Berichtauteur

    Hi André, fantastisch dat je er weer bent.
    Wat betreft het “wie wil dat nou niet?” Ik ken wel een paar mensen die het voor het goud van de wereld nog niet zouden willen. :). De meesten vinden het echter wel heel gaaf, en wijzelf ook, we hebben het nog steeds heel goed naar ons zin, we zien veel en maken ook veel mooie dingen mee..
    Ook bedankt voor je input vwb de SSB. Als ik er éééécht niet , ( Lees: niet op tijd) uitkom, ga ik je zeker bellen.

    Verder vinden we het heel erg leuk dat jullie zo meegenieten van onze reis.

    Groeten vanaf de Argo

  3. Ronald & Marieke 27 augustus 2019 — Berichtauteur

    Hey Claar, jazeker we blijven bloggen en appen! liefs van de Argo-bemanning

  4. Ronald & Marieke 27 augustus 2019 — Berichtauteur

    Lieve Marie-Louise,

    Leuk om te lezen dat mensen ervan genieten. Dat motiveert ons om door te gaan met de blogs! Groeten terug aan de Lindenstraat-bemanning!

  5. Mia en Michel 22 augustus 2019

    Hallo Ronald en Marieke,
    Wat een onderneming! helemaal top dat het allemaal zo gaat. We vinden het erg leuk dat wij jullie op deze manier mogen volgen. Heel veel zeilplezier en groetjes,
    Mia en Michel

  6. Andre Janse 18 augustus 2019

    Hoi Ronald man way is dat gaaf wie wil zoiets nu niet meemaken schitterend in 1 woord. Heb nog een website voor je als je op de pc nog short wave wilt luisteren alle banden en alle modes maar wel een internet verbinding hebben dan lol.
    http://websdr.ewi.utwente.nl:8901
    Is de SDR ontvanger van de TU Twente erg leuk, vind ik tenminste mocht er mog eens iets uitvallen kan je nog eea ontvangen lol.
    Het ga je goed we blijven je volgen hoor wat een mooi avontuur, tot de volgende en het ga jullie goed. Behouden vaart en succes weer

  7. Ml.Devos-Smulders 17 augustus 2019

    Gezellig, Marieke en Ronald. Ik genoot van jullie verhaal ! En kijk uit naar het volgende oversteek -verhaal. Veel succes en genieten!!!

    Wij , mamma Matty, en ik genoten van de Lindenstraat-bb.

    Veel groeten, Marie-Louise.

  8. Claartje 16 augustus 2019

    Wat een leuk en spannend verhaal! En geweldig dat de eerste grote overtocht goed is verlopen! Blijf heerlijk genieten en hou ons op de hoogte!! Xxx Claartje

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 Sail the dream

Thema door Anders Norén