Sail the dream

Het Heen en Weer in Vigo en kennismaking met een vriendelijk Portugal

Momenteel is het 12 uur op vrijdag 23 augustus en we liggen in een optrekkende mist (typisch voor de westkust van Portugal in de ochtend) voor anker bij Isla Berlenga, iets uit de kust bij Peniche, in Portugal. Na 3 blogs van Ronald trek ik maar weer eens de stoute schoenen aan en de la van de laptop open om een blog te typen. Of we deze ook binnenkort kunnen uploaden op onze website is nog maar de vraag, want we hebben meestal geen Wifi en we moeten heel zuinig zijn met onze data…

Maar goed, we waren gebleven bij Ria de Vigo (nog steeds Noord Spanje) en oja, die ankerketting .…  Onze trouwe Argo-route-volgers zullen begin Augustus wel gedacht hebben dat wij, onze GPS, of beide, danig van het padje zijn geraakt; de onderstaande foto van onze gele route doet meer denken aan een op hol geslagen veerboot dan aan een leuk stel dat met een zeilboot een wereldreis maakt. Enige uitleg over de gele route (zie foto hier direct onder) is dus wel op zijn plaats.

Het heen en weer in Vigo volgens onze GPS

Zoals Ronald in de vorige blog schreef waren we richting Vigo gegaan in de hoop aldaar de in Sanxenxo bestelde ankerketting te mogen ontvangen en Edith op te halen. Zo voeren wij zaterdag 3 augustus vol goede moed van Sanxenxo naar de baai van Vigo: we ankerden aan de overkant (Cangas), want ja dat is nou eenmaal gratis. Vervolgens gingen wij zondag 4 augustus de haven van Vigo in, zodat Ronald maandag 5 augustus op tijd zou zijn bij het busstation in Vigo (5 uur smorgens!) om met de bus, Edith in Porto op te gaan halen van het vliegtuig. En een nachtje haven is natuurlijk ook altijd nuttig voor de Wifi, boodschappen, diesel, benzine en vooral; water tanken. Toen Ronald en Edith maandagavond, na een leuk dagje in Porto, bij de boot aankwamen zijn we naar de overkant gevaren om weer een nachtje in Cangas te ankeren. We hadden het plan om in etappes de komende dagen richting Porto te gaan zodat Edith vanaf daar een paar dagen later haar vlucht terug naar NL weer zou kunnen nemen, maar het liep allemaal anders. Ja, we weten het inmiddels: in ons huidige leven geldt: “Expect the unexpected”! Want …..

Het werd slecht weer; ja slecht weer; in Spanje nota bene… en we hadden ook nog steeds geen nieuwe ankerketting. Ronald had inmiddels een appje ontvangen van de winkel uit Sanxenxo dat de ketting afbesteld was omdat ze zelf geen vertrouwen meer hadden in de leverancier die nota bene in Vigo zit. Maar de winkelier had wel een andere suggestie: een winkel in de werkhaven van Vigo. Vigo? Ja Vigo… dus dinsdag 6 augustus voeren wij opnieuw vanaf Cangas naar de overkant naar Vigo waar we aanlegden in de vissers/werkhaven van Vigo en Ronald gelijk op zoek ging naar de ankerkettingwinkel. Natuurlijk was net de siëstatijd begonnen… nog even geduld dus. Het zou ook te mooi om waar te zijn geweest… dat gevoel had ik nog steeds toen Ronald na de siësta terug ging naar dezelfde winkel. Maar zoals ik al schreef: “Expect the unexpected”; rond 6 uur stopte er een busje met 2 mannen en een nieuwe ankerketting op de kade waar wij lagen; drie maal is dus echt scheepsgerechtigheid in dit geval. En ook nog een goeie prijs; onze dag kon niet meer stuk! Na het afzagen van de oude ankerketting (wederom ben ik blij dat Ronald bij vertrek heeft doorgezet massa’s gereedschap mee te slepen aan boord; in dit geval een Haakse slijper!), meten en markeren van de nieuwe ketting (ook wel handig als we in het vervolg willen weten hoeveel ketting we uitgooien met ankeren en Edith: nog hartelijk bedankt voor het subliem schoonmaken van alle markertjes en je verdere hulp en ondersteuning bij dit belangrijke project!), en het installeren van de nieuwe ketting, voeren we nog even naar de overkant (Cangas) om te ankeren; met de nieuwe ketting natuurlijk …. ?

Het project nieuwe ankerketting installeren met versterkte bevrouwing

Hoewel het gelukkig tijdens onze klus met de ankerketting nog droog was, is inmiddels het weer wel echt omgeslagen. Regen, koud en meer wind. Ook zal de wind de komende dagen naar zuid draaien (erg lastig als je daar net heen moet…). Morgen dus maar een ankerplaats opzoeken die bescherming biedt voor Zuidenwind en ons plan om naar de Islas Cies te gaan nog maar even laten varen…: voor idyllische eilandjes moet je per slot van rekening mooi weer hebben en weinig wind zodat je toch een beetje beschut ligt. Woensdagmiddag 7 augustus, na een hoop geluierd te hebben aan boord, roept Ronald: “Het is droog en ik denk dat we allemaal toe zijn aan wat actie”. Okay dan; dat vonden Edith en ik ook! Op naar Bayona, een baaitje om de hoek bij Vigo Zuidwaarts, waar we beschut liggen tegen de Zuidenwind. Nou en die actie die kwam; in de vorm van een steeds meer toenemende (Zuiden!.. :☹) wind die opliep naar meer dan 30 knopen… storm dus en we moesten er recht tegenin; zonder zeilen… wat betekent dat de boot ook wat minder lekker koerst. Zo kreeg Edith  gelijk de vuurdoop van haar leven (evenals Ronald en ik want dit was de eerste keer dat we voeren onder deze omstandigheden). Maar zowel bemanning, bevrouwing, als Argo zelf hield zich prima en ‘s avonds rond 9 uur ankeren we bij Baiona. Pfff even bijkomen.. maar we liggen redelijk in de luwte hier voor de harde zuidenwind en de komende dagen blijkt dit een goeie keus. Donderdag en vrijdag blijven we met slecht weer en Zuidenwind in Baiona. Gelukkig is het toch regelmatig droog en gaan we een paar keer naar de kant met Argootje (de dinghy) en Baiona is een leuk plaatsje waar we ons gedrieën prima vermaken. Omdat Edith zondagavond weer naar huis moet (via Vigo,…. Ja Vigo!…) , het weer beter wordt én we Edith de beloofde (ei)land(en) Islas Cies willen laten zien varen we zaterdag 10 augustus weer terug Noordwestwaarts naar Islas Cies voor een ankernachtje en zondag weer terug naar Vigo om daar weer even gratis te parkeren in de werkhaven van Vigo en Edith naar het busstation te brengen. Inmiddels hebben we bezoek van een Spaanse politieman die ons laat weten dat we permissie hadden moeten vragen om in de werk/vissershaven te mogen aanmeren. Oeps… ja we kunnen nu niet weg daar want Edith en Ronald moeten met de taxi naar het busstation in Vigo omdat Edith anders te laat komt voor de bus naar Porto vliegveld. Ik neem afscheid van Edith en probeer de politieman uit te leggen dat ik toch echt niet alleen ga wegvaren en we moeten wachten tot Ronald weer terug is. Hij doet wat belangrijk en belt wat heen en weer en wil aan boord komen om alle papieren te checken. Ik zeg dat hij van harte welkom is. Gezellig hoor, maar hij wil geen koffie of thee of een borrel en na nog wat heen- en weer gebel en wat excuses van mijn kant spreken we af dat zodra Ronald terug is we rechtsomkeert maken en ik Argo netjes afmeld bij de havenmeesteres van Vigo. Natuurlijk doen we dat dan ook netjes wanneer Ronald weer terug is en vervolgens besluiten we om terug te varen naar het Noordereilandje van Islas Cies om daar weer te ankeren met de, je raadt het al: ….. de (bijna) nieuwe ankerketting….

Tot zover het verhaal over onze omzwervingen bij Vigo, het gezellige samenzijn met Edith en de afronding van de jacht op de nieuwe ankerketting. Na nog een prachtige (doch erg toeristische) dag op het Noordereilandje van Islas Cies is het.

Tijd voor Portugal!!! …  en dat vindt ons gastenvlaggetje ook:

Het keurig door mij genaaide Spaanse gastenvlaggetje is weer bijna terug beland in zijn 3-strookse toestand ..

Dinsdag 13 augustus zetten we rond half 9 zetten koers van Islas Cies naar Povoa de Varzim. Na wat motoren, pakken we de beroemde “Noord” op (20-30 knopen Noordenwind die zomers langs de Westkust van Portugal heerst en meestal toeneemt in de middag).  Met de zuidelijke stroming erbij vliegen we voor de wind naar Pavoa de Varzim. Daar ontmoeten we Ben en Marcel van De Feeks weer; we kletsen bij en we eten gezellig bij hun. Behalve de materiaalpech (afgebroken beslag van de neerhouder van het grootzeil; schade die door Ronald later wordt opgelost wordt met een staalkabel) ging en gaat het ons in Portugal voor de wind. We trappen af met een paar leuke dagen in Pavoa, waar we de fietsen van vriend Pieter maar weer eens uit het stof halen, wat klussen, wassen en proviand binnen halen en we wederom een groot processie-achtig feest meemaken: compleet met vuurwerk en reusachtige beelden die door een aantal mannen op sokkels ter kerke worden gedragen (zie foto): bijzonder!

15 Augustus: viering Maria-ten-hemel-opneming in Pavoa de Varzim

Ander hoogtepunt is ons tochtje naar Aveiro met kleine Argootje, waar we door een heuse sluis moesten om vervolgens in het “Venetie van Portugal” te belanden. We zijn de enigen die daar met ons eigen bootje tussen de met toeristen van velerlei pluimage afgeladen mosselboten, voorzichtig door laveren..

Met Argootje in Aveiro

Je zou misschien verwachten dat ze daar niet blij mee zijn, maar ze vonden het fantastisch! Het moet ook wel een leuk gezicht zijn geweest; twee van die halfgare toeristen (een hele lange en een voor Portugese begrippen zeker niet kleine) met leuke rode reddingsvestjes… we werden dan ook door iedere schipper aangemoedigd en toegejuicht. En Ronald ligt erg goed bij de bakkersvrouwen; in een lokaal koffietentje/bakkerijtje vinden ze hem wat te mager denk ik, want na twee enorme gebakjes schuiven ze hem nog even twee “ovos-moles” toe: “rondje van de zaak!” een lokale specialiteit (eigeel met suiker in een dun soort deegjasje). Tot nu toe vinden wij de Portugezen, zeker vergeleken met de Noord-spanjaarden, erg vriendelijk, toegankelijk, makkelijk in contact en gastvrij. Ze spreken ook best goed Engels of ze doen hun best je te helpen in andere talen, waardoor ik, met menig niet-Engels sprekende Portugees in mijn zeer gebrekkige Spaans en iets minder gebrekkige Frans of gewoon gebarentaal en vriendelijk lachen, meer contact krijg met de Portugezen dan met de Spanjaarden. Na Aveiro doen wij Nazaré aan, met wederom een uiterst vriendelijke havenmeester. We hebben daar een leuke dag en gaan met een heus toeristisch treintje naar de top voor een formidabel uitzicht:

       Vissersbootjes aan het strand van Nazaré

 

Uitzicht vanaf de top van de heuvel bij Nazaré

En ook daar komen de fietsjes en de wasmachine weer eens goed van pas! Vanaf Nazaré proberen we te ankeren voor de kust van Ilha Berlenga. Proberen ja, want ons anker slipt (vanwege de rotsachtige bodem) en een andere plaats om nog een poging te doen is er eigenlijk niet. We besluiten dan toch maar een mooring te proberen op te pakken, maar net op het moment dat Ronald in de aanslag staat met pikhaak en touw en ik langszij stuur worden we vermaand om die niet te pakken. Tsja.. dan nog maar even een ander plekje proberen maar het lijkt uitzichtloos. Net op het moment dat we twijfelen nog een ankerpoging te doen in de buurt waar een Franse catamaran succesvol is geankerd  of dan maar weer zeil te zetten en 5 mijl naar de kust van Peniche te varen, horen we dezelfde stem weer die ons wegstuurde bij de mooringboei. “You are welcome to pick the buoy; we were only joking with you!”… Okay okay… we weten niet of we deze Portugese humor net zo waarderen als zij maar we liggen voorlopig lekker aan deze mooring. Het gaf ons de gelegenheid om gisteren het eilandje van dichtbij te bekijken met Argootje: er zijn prachtige rotsinhammen met ook doorgangen waar je doorheen kan varen met heeeeel veeeel vis. Prachtig gewoon!

De prachtige kust van Ilha Berlenga

Over heel veel vis en Portugese gastvrijheid gesproken; toen we gisteren naar de kant gingen om het fort van Ilha Berlenga te bezoeken belandden we in een soort visserscommune. Er was een soort “clubhuis” en een man vertelde ons dat je daar mocht eten en drinken bestellen nadat je lid was geworden (dit kost 50 ct pp per jaar). Okay naar binnen dus… vervolgens twee bier en twee broodjes besteld aan de balie. In het clubhuis was veel volk en er werd aan lange tafels gegeten. Er werd totaal niet meer gesproken over enig lidmaatschap, integendeel: … we kregen een enorme schaal makrelen toegeschoven die over was en anders in de prullenbak zou belanden. Nou daar wisten wij wel raad mee. We namen plaats aan een van de lange tafels.. iedereen kwam vragen of het smaakte en ja het smaakte voortreffelijk. Er werd ook nog een pan aardappels bij ons neergezet en een oudere man ging olie en azijn uit de keuken halen want dat hoorde er toch echt bij. Kortom weer een staaltje Portugese gastvrijheid. Een biertje van ons wilden ze niet dus ja, toen hebben we in elk geval maar onze eigen spullen opgeruimd en voor het eerst van m’n leven doe ik de afwas in een restaurant.. ?….

Ik doe de afwas in een Portugees restaurant

En tijdens het schrijven van dit blog komt Ronald binnen zetten met 5 makreeltjes (dit x zelf gevangen) en komt er nog even een Portugese schipper vertellen dat we hier vooral moeten blijven liggen aan zijn boei … en als de bemanning van onze buurboot aan onze buurboei moeilijk doet kot hij ons wel komt helpen… nou die buurbemanning is alleen maar supervriendelijk en vrolijk; hij doet een dansje op het dek en helpt mij om de boot af te houden en te beschermen als ze bijna tegen elkaar aan gieren… voorlopig over de Portugezen niks dan goeds en dat is een mooi einde voor deze blog.

Marieke

 

 

Verder Bericht

Vorige Bericht

5 Reacties

  1. Michel 25 oktober 2019

    Hallo Ronald en Marieke, Jeetje Marieke wat een geweldig verslag met prachtige foto’s. Ook het “diner” van de octopus sprak mij wel aan, Mia niet want die houd niet van vis. Wanneer jullie weer op het thuisfront terugkeren kunnen jullie altijd terecht als verslaggevers op de HISWA.
    Blijf vooral genieten van al het moois tijdens de vaart. We kijken uit naar het volgende verslag.
    Liefs, Mia en Michel

  2. Ronald& Marieke 29 augustus 2019

    tjonge tjonge wat een schrijvers talent ben jij Marieke,,geweldig..
    dacht dat er nooit een einde kwam,,maar wat leuk dat weekje met Edith he, ze heeft super genoten van jullie en veel gezien,,en…. wat een leuke verrassing bracht ze voor oma mee,,wel te verstaan een schitterend kettinkje met oorbelletjes die heb je van Papa & Marieke gehad,,super nogmaals heeeel hartelijk bedankt LEUKE VERRASSING,,,,,,en wat jullie allemaal toch mee maken en mogen beleven en genieten fantastisch..
    ga lekker zo door zeilen zwemmen fietsen bezichtigen en heel appart lekker afwassen Marieke,,,, heeeel veeeel liefs van Papa Arie & Mama Nel. XX

  3. Renata Heijmans 28 augustus 2019

    Hallo Ronald en Marieke,
    Wat een mooi avontuur zijn jullie aangegaan.
    Wij zijn wat later jullie gaan volgen en ik heb nu alle blogs gelezen.
    Als ik mijn ogen dicht doe dan lijkt het net of ik erbij ben, zo goed wordt het geschreven.
    Marieke jij kent ons niet Ronald wel Kees is een broer van Jan Willem van den Heuvel.
    Ik wens jullie nog heel veel mooie avonturen toe en vind het geweldig dat we hiervan mogen meegenieten.
    Veel succes met jullie avontuur en ik kijk al weer uit naar de volgende blog.
    Groetjes Kees en Renata

  4. Edith 27 augustus 2019

    Wat een leuk en lekker lang bericht! Ik vond het zelf ook zeer aangenaam en gezellig bij jullie!

    Portugal klinkt erg tof! Fijn dat de mensen daar hun best doen om je begrijpen!

    Het ga jullie goed!

    Liefs Edith

  5. koen bulsing 27 augustus 2019

    Marieke een prachtig verslag met leuke foto’s. Als jullie uitgevaren zijn kan je altijd terecht als verslaggeefster. Ja wat tegenslag hoort bij het zeer aangename.
    Blijf genieten en behouden vaart.
    groetjes Koen.

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 Sail the dream

Thema door Anders Norén