Sail the dream

Curaçao

Na een ontzettend lange tijd (en door berichtjes vanuit NL met de vraag wanneer we nu eindelijk weer eens wat gaan posten?) heb ik het toetsenbord weer beetgepakt.

Ons vorige bericht eindigde met de melding dat we na de opgeloste motorstoring naar Curaçao zouden gaan. Welnu, dat is gelukt. We hebben een heel voorspoedige tocht van 3 dagen en nachten gehad. Onderweg nog wel eventjes afgeremd door een paar sargasso-eilanden, maar, behalve dit,  verder geen gekke dingen meegemaakt. Sargasso kan soms een plaag zijn, en voor ons was dat het ook. Een groot sargassoveld zo groot als een voetbalveld zat recht voor onze koers en we konden er niet omheen! voor we eruit waren, waren we ook gelijk uit koers geraakt. De windvaan pakte deze daarna weer keurig op en we vervolgden onze koers.

We persen ons door het sagassowier heen

De reis was gecalculeerd op nagenoeg 72uur, en op 30 mei (2021) na 75 uur voeren we door de nauwe ingang van het “Spaanse water” een grote baai waar enkele havens zijn en ook een aantal kleinere baaien waar zich de mooiste huizen van curaçao bevinden.
Het is een behoorlijke cultuurshock als je een halfjaar in Grenada en Carriacou geweest bent! Luxe resorts, dikke boten met 4 x 350 PK aan boord, grote luxe jachten en vooral veel herrie!
Omdat we nog geen PCR test gedaan hadden hesen we de gele quarantainevlag, deze werd verruild voor de Grenadese vlag die, na bijna een halfjaar wapperen ook wel aan het eind van zijn leven was.

Foto gele vlag

We gaan in quarantaine

We hadden ons al via de marifoon aangemeld en de volgende dag kwam de kustwacht om ons in te klaren. Aan boord was ook een zuster om de PCR test af te nemen. Je kunt je bijna niet voorstellen hoe dat in zijn werk ging. De neus en keel aan boord van Argo en de wattenstaven aan boord van de kustwacht en deze moesten elkaar ondanks het geschommel zien te vinden. Wonder boven wonder is dat gelukt en de volgende dag kregen we via de marifoon de uitslag. Negatief! dus we mochten van boord, het land op! Al met al was het een supergoede service!!

hier deed de kustwacht hetzelfde kunstje, maar dan bij de buren.

Nu zo snel als mogelijk een ticket zien te boeken voor Marieke, want zij wilde een paar maanden naar Nederland. Nadat dat gebeurd was gingen we naar een heuse supermarkt. Dit was helemaal een grote luxe. Zo’n beetje hetzelfde in de schappen als in Nederland. Uiteraard wél met redelijk wat procentjes erop! Ikzelf bleef aan boord van Argo omdat ik geen herhaling van Suriname wilde, en behalve dat had ik nog een hoop klussen en klusjes te doen aan Argo.
Omdat ik niet naar NL ging kon Edith in haar vakantie naar me toe komen. Maar eerst kwam goede vriend Ronnie. Met hem hadden we afgesproken dat we, zodra Marieke’s ticket geboekt was, hij zijn ticket ook kon boeken.
Al met al kon ik Marieke op 3 juni met onze net gehuurde huurauto naar het vliegveld brengen om de volgende dag Ronnie daar op te kunnen halen.
We hadden dus nog een dagje om samen wat van Curaçao te kunnen zien. Dus hup de fietsen eruit en op naar Willenstad. Dat dit eiland niet gemaakt is voor fietsers was al snel duidelijk. Geen fietspaden en de auto’s razen je al toeterend voorbij. Maar we hebben het gehaald en zo zijn we op ons gemakje door Willemstad gefietst. We hebben de beroemde Koningin Emmabrug ofwel de “Pontjesbrug” befietst en bewandeld.

Op de koningin Emma ofwel pontjesbrug
Met mijn Dushi in Willemstad
Heerlijk om weer even te kunnen fietsen.
Een leeg cruiseschip ten gevolge van Covid.

Met de fietsen zijn we naar het autoverhuurbedrijf gegaan en deze pasten precies achterin de auto. Handig, als je dan ergens naartoe gaat kun je ook de fietsjes eruit halen en een stukje gaan fietsen. En waarschijnlijk worden ze wat minder snel gestolen als ze achter slot en grendel in een auto zitten dan los aan een hekje. Niet dan?
Nadat ik op 3 juni ’s avonds Marieke naar het vliegveld had gebracht ben ik de volgende morgen aan de slag gegaan om Ronnie te kunnen ontvangen. Ofwel De boot aan kant en vooral zijn slaapplek, voor in de punt, in stelling gebracht. Marieke had een goede reis naar NL gehad en was al volop in de weer met haar familie.
Nog eerst wat boodschappen doen en dan weer naar het vliegveld, dus hup aan het eind van de middag Argootje in en naar de kant varen om achtereenvolgens met de huurauto naar de supermarkt en daarna naar het vliegveld te gaan.
Bij de parkeerplaats aangekomen trof ik . . . . . . . . . . . behalve een hoopje glassplinters geen auto aan.

Waar issie nou?
De enige overblijfselen 🙁

Eerst twijfel je even en je kijkt wat in het rond of ik de auto misschien tóch op een andere plek geparkeerd heb maar dan dringt het langzaam tot me door. De auto is écht wég, pleite foetsie, nergens meer te bekennen. En ik had hem bewust nog wel heel dicht bij de bewaakte slagboom van het terrein neergezet! Even naar de portier gegaan en gevraagd of hij iets gezien had, maar die lachte enkel toen hij het hoorde en haalde verder zijn schouders op. Behalve dat nu mijn vervoermiddel, beide fietsen en nog wat andere losse spullen verdwenen waren, had ik nóg een probleem. Ronnie! Hoe krijg ik hem nu opgehaald, de tijd begon te dringen.

lang verhaal kort! R = Ronald P = Politie
Politie gebeld voor proces verbaal, dit moest weer van het verhuurbedrijf voor de verzekering.
Politie komt naar het plaats delict en wil mij naar het bureau brengen omdat ze het proces verbaal ter plaatse niet kunnen afhandelen.
R: Ik ga niet mee!
P: Waarom niet?
R: Ik moet iemand van de luchthaven halen, die rekent op mij.
P: Je bent op tijd klaar
R: geloof ik niets van!
P: Écht waar!
R: Ik geloof er nog steeds niets van!
P: Wij gaan er voor zorgen dat het goed komt!
R: Écht waar??
P: ja, echt waar
R: okay dan maar. Ik ga mee.

Dus met de politiemannen meegereden naar het bureau alwaar het proces verbaal opgemaakt werd.
Dat duurde inderdaad langer dan verwacht en omdat zij beloofd hadden dat het goed zou komen ben ik met ze meegereden om Ronnie van het vliegveld te halen. Die stond wel even raar te kijken, maarja het is ook best een ongeloofwaardig avontuur natuurlijk.

Met Ronnie een heleboel leuke dingen gedaan en gezien op Curaçao, het begon zowaar op vakantie te lijken. Zo hebben we bijvoorbeeld de Christoffelberg beklommen. Dat was best een inspanning, maar we hebben het toch maar even gedaan.

De held van de dag: Ronnie !



Na 10 dagen vertrok Ronnie weer terug naar NL en kon Edith het stokje overnemen.

Zij kwam één dag nadat Ronnie vertrokken was, dus weer de hele riedel gedaan v.w.b. het schoonmaken en verschonen van het beddengoed.
Edith is 2 volle weken geweest en heeft zelf een blog geschreven van de belevenissen van ons samen op Curaçao. Speciaal voor die reden, en misschien omdat er nog meer bij komt, hebben we een gastenblog pagina in het leven geroepen. De blog van Edith is te vinden op “Berichten/Gastenblogs

Of klik gewoon op deze link:  https://romareis.nl/berichten/gastenblogs/

Het was heerlijk om weer eens voor wat langere tijd samen met Edith door te brengen. We hebben samen leuke dingen gedaan maar ook gerelaxed, goede gesprekken gevoerd en ook veel Back Gammon gespeeld. Voor een beginner deed ze het heel behoorlijk!

Mijn andere Dushi/heldin

Nadat Edith vertrokken was, was ook gelijk de tijd van vakantie vieren voor mij voorbij.
Er was een lange kluslijst en die wilde ik voor het overgrote deel klaar hebben voordat Marieke weer terugkwam. Om een paar voorbeelden te noemen. Het gewone onderhoud aan allerlei pompen, en motoren. De Generator draait bij ons zelden, maar toch is het fijn om deze stand-by te hebben in tijd van nood. Tijdens meerdaagse oversteken moeten we, vooral als de we de vriezer aan hebben staan, na een paar dagen extra stroom genereren om de accu’s weer vol te krijgen. De stroom vliegt er dan namelijk snel uit. Dit heeft meerdere oorzaken.
We hebben minder zonne-energie. Dit komt door het minder goed kunnen afstellen van de panelen die we achterop hebben. Op volle zee met golven van gemiddeld tussen de 2-1/2 en de 3-1/2 meter hoog is elke stap uit de kuip een klein risico om overboord te gaan, en dit is precies wat er voor nodig is. Dus dat doen we niet. Ook staan de zeilen op, die brengen op een bepaald moment op de dag schaduw op de panelen met als resultaat minder opbrengst.
Ook de windgenerator levert veel minder op onder zeil (bij voordewindse koersen, en dat hebben we meestal) en last but not least, de koelkast is een redelijke verbruiker, maar de vriezer is een hele grote verbruiker die we normaalgesproken ook nooit aan hebben, behalve dat staat er 24 uur per dag een PC te draaien met een extra beeldscherm binnen in de kajuit. En niet te vergeten alle randapparatuur zoals windmeters, dieptemeter snelheidslog en altijd de stuurautomaat op stand-by. We besturen de boot met onze Hydrovane windvaan, deze verbruikt helemaal niets aan stroom.
Maar voor de techneuten onder ons toch nog maar even terug naar de Generator! Op de laatste dag van de oversteek naar curaçao liep de motortemperatuur van de generator hoog op. Zo hoog dat we deze uit moesten zetten. Gelukkig waren we er (door een alarmsignaal)  op tijd bij. De generator deed het na een korte test nog prima. Maar dit koelprobleem diende opgelost te worden en dat is ook gelukt. Het probleem zat hem in de zgn. impeller van de zoutwaterpomp die via een warmtewisselaar de generator koelt. Deze lag in 100 stukjes.  Nadat hier een nieuw exemplaar in gemonteerd was koelde hij weer naar behoren.

Deze was écht kapot.

Ook hadden we een probleem met ons fornuis. Deze had een geharde glasplaat en die was ( een jaar geleden al) met een behoorlijke klap in duizend stukjes gescheurd na een uurtje pannenkoeken bakken. En deze stukjes begonnen nu langzaam maar zeer zeker steeds meer los te komen. De gaspitten lagen al bijna los en dat is natuurlijk niet tof!
De oven is eruit gehaald en tijdelijk vervangen door een nieuw exemplaar welke wij van de fabrikant gekregen hadden. Echter het nieuwe toestel had maar 2 pitten i.p.v. 3 , en de oven was een stukje kleiner. Dus liever de oude weer goed maken. Ik heb de oude glasplaat gemeten en opgetekend en met behulp van een oud collega is daar een elektronische (snij)tekening van gemaakt. Deze is gemaild naar een metaalbedrijf op curaçao en een kleine week later lag er een splinternieuwe plaat voor me klaar, niet van glas maar van roestvrijstaal.
Samen met nog wat kleine onderdelen is deze RVS plaat erin gezet en ons oude fornuisje ziet er weer uit als nieuw! Behoorlijke klus dus.

En zo het nu is

De volgende grote klus was het vervangen van teakdekproppen. , kleine propjes teakhout die loskomen omdat het teakdek steeds dunner wordt. Onder die propjes zitten schroeven. Die moeten er uit, daarna wordt het gat dieper geboord (tot het polyester) en een nieuwe prop moet er ingelijmd worden met epoxylijm. Ik heb er dik honderd ingepropt.

Maar de grootste klus moest nog komen. Hiervoor moest Argo de kant op. Op 5 augustus is Argo met behulp van een heel leuk jong stel dat we op het Spaanse water hebben leren kennen (James and Nathalie) naar Willemstad gevaren. Daarvoor moet je de zee weer op en via de eerder genoemde koningin Emmabrug het Schottegat in om naar Marina curaçao te kunnen gaan. Het is behalve een stuk gezelliger, ook heel fijn om extra handen aan boord te hebben. Zij hebben mij fantastisch geholpen.
Ze hebben hun eigen kanaal op youtube en in één van hun vlogs hebben zij een stukje van deze dag vastgelegd. Klik op de volgende link om dit verslag te zien. Youtube…  Na 2 minuten en 50 seconden begint het stukje over het omvaren van Argo.

Link: https://m.youtube.com/watch?v=JlPJItpOEgU


Eenmaal in de marina op het droge en opgebokt begon het echte werk. Het was de bedoeling om de oude laag antifouling (dat is een aangroeiwerende verf die op het onderwaterschip zit) een beetje op te schuren en dan de nieuwe antifouling er op te zetten. De 19e augustus zou Marieke terugkomen dus ik had 14 dagen om deze klus te klaren waarvan ik dacht deze wel even in een dag of 10 te kunnen doen. Maar het begon al niet goed. Op het moment dat Argo het water uit ging, werd de aangroei met een hogedrukspuit afgespoten. Maar niet alleen de aangroei ging eraf! Hele plakkaten van de voorgaande lagen kwamen op veel plekken los. Dus in eerste instantie gewoon de oude antifouling iets geschuurd en rondom de plekken die losgekomen waren de overgangen zo glad mogelijk gemaakt. Maar na enkele dagen werd het duidelijk dat dit niet de juiste manier was. Om het goed te doen moest het hele onderwaterschip kaal gemaakt worden.

Loszittende antifouling
Een kale kiel.

Een helse klus begon. Iedere dag van 7 tot 7 keihard aan het werk in temperaturen van 32 – 34 graden zonder wind en met heel veel agressieve muggen. Wat was ik blij dat Marieke de 19e weer aankwam in Curaçao, behalve dat ik haar heel erg gemist had al die tijd was het ook fijn om samen verder te gaan met dit project. Zij bracht behalve morele steun ook gelijk een nieuw schroefaslager en een schroefasafdichting mee. Het schroefaslager was een speciale maat en niet te koop op Curaçao. Dus op het nippertje heeft Marieke deze nog op kunnen halen aan de andere kant van Nederland. Argo is uiteindelijk tot de originele eerste grondlaag (primer) kaalgekrabt en geschuurd. Het fijne is nu wél dat we precies weten hoe ze er qua romp aan toe is. En dat is een hele geruststelling. Er waren op dat moment meerdere mensen aan het werk aan boten die zware tot zeer zware osmose in de romp hadden, maar onze romp vertoonde geen spoortje daarvan.
We hebben ook nog hulp gekregen van Cor, een medezeiler die ook in de Marina lag, maar dan in het water. Zijn boot was al klaar.



Even een plekje bijwerken?
Hier wordt gewerkt!

Lang verhaal kort weer?  Okay dan..  Argo kaal, daarna 1 laag epoxy injectiehars, licht schuren en daarna 3 lagen Epoxy-primer. Tussendoor ook nog even een nieuwe waterlijn erop geschilderd.

Argo is helemaal kaal van onder.

Toen mocht de nieuwe antifouling erop. Hiervan zijn 4 lagen opgegaan.
Het resultaat mag er zijn. Argo is weer strak in het pak en zal straks weer als een zeemeermin door het water kunnen glijden.

Zo glad als een aal.
Argo is klaar om weer te water gelaten te worden

In de tussentijd dat we op het droge lagen kregen we bezoek van vrienden uit Geldermalsen. Henriet en Hugo. Met hen zijn we een paar keer ’s avonds uit wezen eten. Een heel leuke en gezellige afwisseling van de noeste arbeid die we verrichtten.

Heerlijk gegeten met Henriet en Hugo bij “De visserij”

Het was 28 september toen we na bijna 8 weken op het droge weer terug voeren naar het Spaanse water waar we eerst even lekker tot rust wilden komen. Een bijzondere ervaring was het wel om samen en met je eigen boot door de geopende “Pontjesbrug” te mogen varen langs al die pittoreske en kleurige gebouwen.

Uitzicht vanaf Argo richting de “Pontjesbrug”
Argo die door de Pontjesbrug vaart. Gefotografeerd door de Windsongcrew die daar toevallig waren.


Heel leuk was ook dat onze Canadese vrienden (en zo mogen wij hun intussen zeker noemen) net een paar dagen ervóór ook vanuit Grenada naar Curaçao gekomen waren. Het was een hartverwarmend weerzien. Onze eerste ontmoeting was in Marokko in 2019 en ook op Grenada en Carriacou zijn we veel samen opgetrokken.
We hebben soms samen en soms met hen het een en ander van Curaçao gezien. De band werd weer versterkt.

De motorkaptest, samen met James
Flamingo’s spotten met James en Shelly
Snorkelen bij een wrak. de duikers onder ons produceerden de luchtbellen.
Één van de vele mooie uitzichten die Curaçao rijk is.
Fort Beekenburg, vlakbij het Spaanse water.
Inmens grote cactussen, overal verspreid over het eiland
Uitzicht tijdens een mooie hike

Maar we hebben het meeste inmiddels wel een beetje gezien in Curaçao en het is tijd om verder te gaan.
Yvonne is in de tussentijd afgestudeerd en sinds begin oktober is zij officieel basisarts. Na de laatste 3 jaar co-schappen te hebben gelopen (waaronder ook een klein jaar in Curaçao) heeft ze zichzelf de rest van het jaar vrij gegund. En als het uitkomt zou ze graag ook een paar weken bij ons aan boord willen komen en het liefst ook nog meevaren. Nou, dat komt goed uit. We hebben namelijk besloten om naar een land te gaan dat voor vele mensen toch wel tot de verbeelding spreekt. Colombia wordt onze volgende bestemming!
Op 3 november landt Yvonne op Curaçao, het voelt voor haar een beetje als thuiskomen en het is erg leuk om haar weer te zien en ook om te ervaren hoe goed zij dit eiland en haar gebruiken heeft leren kennen in de tijd dat ze hier woonde voor haar diverse co-schappen op Curaçao . Intussen zijn we weer druk met de voorbereidingen bezig voor de beruchte oversteek naar Colombia. Je moet daar een kaap ronden die best wel eens heftig schijnt te zijn, en de windvoorspellingen zijn daar altijd lager dan het in werkelijkheid is. Dus oppassen geblazen met het kiezen van de route én het weervenster!
In de tijd dat we op het droge lagen hebben we een ander stel leren kennen, de Duitse Sven en Ildi, zij waren hun door osmose geteisterde boot aan het opknappen. Ze waren nog lang niet klaar, maar moesten weg uit Curaçao ivm hun verlopen visa. Zij zijn toen naar Aruba gegaan. In de tussentijd hadden ze tussen spullen in hun overvolle boot een onderdeel gevonden welke ik graag zou willen hebben om onze vriezer eventueel te kunnen gebruiken als koelkast in het geval onze behoorlijk oude koelkast het zou begeven.
Dit onderdeel was boven water gekomen in de tijd dat zij op Aruba waren. Okay, dan doen we een nachtje Aruba. Inchecken?  Neeeee, dat doen we niet voor 1 nachtje, en het blijkt dat meerdere mensen dit doen, en niemand is ooit gecontroleerd. Dus dat komt wel goed.
In de planning werd dus ook een nachtje ankeren bij Aruba meegenomen.

Op 5 november vertrokken we aan het einde van de dag richting Aruba. Yvonne blies de toeter nog even naar onze Canadese vrienden James en Shelly.

Hier toetert Yvonne nog even naar de Carina. (de boot van James en Shelly)



Het is een trip van dik 85 mijl en je kunt het dus nét niet in een daglichtperiode doen. Dan maar aan het eind van de middag en een nacht doorvaren. De 6e ’s morgens kwamen we keurig volgens planning aan en “parkeerden” Argo vlakbij onze vrienden van het onderdeel.

Onze ankerspot bij Aruba

We lagen er een paar  uur en jahoor, iets wat volgens ingewijden nooit gebeurt, gebeurde bij ons weer wel!
De coastguard kwam niet alleen voorbij varen, maar ook nog eens langszij. Voor we ons het goed en wel realiseerden stonden ze aan boord van Argo, compleet met een cameraman en geluidstechnicus erbij. Wat gebeurt hier nu allemaal??
Tsja, normaal gesproken zou je geprotesteerd hebben, maar we lagen hier illegaal dus toch maar even afwachten hoe dit afloopt. Dat liep allemaal gelukkig goed af, we hebben ze verteld dat we motorpech hadden en dat er een onderdeel van het koelsysteem vervangen moest worden. En ja, dat onderdeel hebben we bij ons. Morgen vertrekken we weer.
Okay, hartstikke goed dat jullie hier naartoe gekomen zijn, anders hadden we jullie misschien van zee moeten halen.. . . .  Nou, zéker.!!   Ohja, voor ik het vergeet… jullie weten dat jullie niet aan land mogen komen , toch??   Euhhh jaja natuurlijk, dat lijkt me logisch.
En euhhh, als ik het mag vragen, wat doet ú hier (tegen de cameraman) oh, ja euh wij zijn van National Geographic en we maken een documentaire over de kustwacht op Aruba.  Ooooh , dus we worden beroemd? Wanneer wordt het uitgezonden?   Het antwoord weet ik niet meer, maar het zou best eens ergens in februari kunnen 2022 zijn. Check it out!

En hier gingen ze Sven en Ildi controleren, maar die waren even niet thuis.

Hadden we net voordat ze kwamen een andere bevriende zeiler, Ype, die al dik een jaar op Aruba lag, even kort aan boord gehad en met hem afgesproken dat we nog even naar het strand zouden gaan om ook zijn vrouw en kinderen nog even te kunnen zien. Dit feestje ging dus helaas niet meer door. Weer even terug naar Sven en Ildi. Ik had hen op Curaçao een aantal keer flink geholpen , zowel met wat onderdelen als hand en spandiensten,  omdat ze onder enorme tijdsdruk stonden en weg moesten.  Als dank daarvoor kregen we het onderdeeltje en hebben ze een heerlijke salade gemaakt welke bij ons aan boord verorberd werd. Het was een gezellig weerzien.Nadat de salade met Sven en Ildi op was en zij weer terug gingen naar hun boot was het intussen alweer bijna donker. En of de duvel er mee speelde, wéér kwam de coastguard langs. Deze keer niet aan boord, maar we werden dus tóch nog even gecheckt.

De volgende morgen rond 10u. vertrokken we, óp naar Colombia!

Verder Bericht

Vorige Bericht

6 Reacties

  1. Marie-louise 18 februari 2022

    Dag Marieke en Ronald,
    Wat een geweldig avontuur beleven jullie en wat interessant om e.e.a. Te kunnen meebeleven! Heel veel succes en geniet!
    Marie-Louise.Marie

  2. Lida 11 februari 2022

    Zo leuk om te lezen…..spannend geschreven allemaal. Wat beleven jullie toch een hoop mooie en spannende avonturen.
    Dit doe je maar eenmaal in je leven dus zuig alles op.

    Leuk dat je er van geniet Lida, en ja, het avontuur is nog niet eens ten einde. We genieten dagelijks en beseffen ons ook zeer dat dit een once in a lifetime experience is.

  3. Michel 11 februari 2022

    Wat een verslag zeg het is mooi te lezen wat jullie zoal meemaken. Ook van het zeilschip welke jullie weer op energieke wijze weer voorzien van een “nieuwe” klasse, klasse hoor. 😉
    Fijn te lezen dat na enige tegenslagen het allemaal weer goed is gekomen.
    Op naar het volgende avontuurlijke verslag!!

    Dankjewel weer voor je leuke reactie Michel. En bij deze alvast gefelicteerd met je verjaardag morgen! Nog vele jaren erbij.

  4. Ans v Doorn 11 februari 2022

    Geweldig om weer een schitterend hoofdstuk te lezen dit is en word een nummer één van de boekenweek , maar ja het boek is nog lang niet af dus ik kijk uit naar het volgende hoofdstuk..Groetjes uit Ijsselstein.

    Nou, als dat eens zou kunnen. De bodem van de scheepskas komt langzaan in zicht. Bedankt weer voor je trouwe reactie! En Groetjes terug vanuit.. Tsja, dat kan ik nu nog niet verklappen natuurlijk 🙂

  5. Claartje 11 februari 2022

    Fijn weer een update!! Ook het gastblog van Edith met plezier gelezen!! Veel groetjes, xxx Claartje

    Dankjewel voor het Compliment Claartje, ook namens Edith. en onzettend leuk dat jullie onze avonturen met zoveel plezier volgen.

  6. Jenny en Nico 11 februari 2022

    Hoi Ronald en Marieke

    Mooi geschreven allemaal weer en wat een rijkdom aan ervaringen bouwen jullie op !
    Fijn dat jullie weer fam hebben gesproken en gezien.
    Echt bijzonder en leuk ook om dit te volgen. Onze huwelijksreis ging naar Curacao en Aruba,dus ik zag bekende plaatjes. Goede reis maar weer, geniet en stay safe !
    Groetjes van ons

    Dank jullie wel weer voor de leuke reactie. Wat grappig dat je na zooooo een lange tijd dan toch nog wat plaatjes herkent!
    Groetjes terug van de Argonautjes.

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 Sail the dream

Thema door Anders Norén