Eindelijk echt onderweg

Eindelijk echt onderweg.  Door Ronald

Het is nu 17-6, en 5-5 waren we officieel vertrokken.
Er moest nog van alles aan Argo gedaan worden en vooral moesten we haar ook goed leren kennen. Vandaar dat we de eerste weken nog in NL gebleven zijn. Ook moest er nog even snel een examentje gehaald worden. Dat laatste is volgens verwachting, maar helaas,  niet gelukt. Evengoed hebben we nog heerlijk op Neerlands wateren rondgezworven, De Zeeuwse Oosterschelde, De grevelingen en de Krammer. Ook een aantal dagen op de Goese Sas, waarbij we bij Marieke’s moeder zijn geweest en , waarvoor dank, ook haar auto hebben mogen lenen om bij mijn moeder een mooie bos bloemen af te leveren en achtereenvolgens bij het zeer originele huwelijksaanzoek van John aan zijn Kim aanwezig te kunnen zijn. Waar niemand op rekende gebeurde toch… Ze zei “Ja”     Proficiat beiden!

We hebben ook zeer genoten van de Haringvliet, we waren er al eerder geweest, maar deze keer zijn we ook de Spui opgegaan en weer terug. Goede vriend Pieter is speciaal naar Oud Beijierland gereden om me te begeleiden en morele steun te verlenen in de aanloop van het zgn. F-Examen (radio-zend amateur) naar Vlaardingen. Hoe dat afliep weten we inmiddels ☹.
Daarna zijn we nog enkele dagen aan de boeien geslagen voor Stellendam.
Fantastisch extraatje om zonder al te veel moeite voor anker te gaan, lijntje door het oog van de boei en klaar is Kees. Over Kees gesproken, Kees is inmiddels onze vaste verstekeling aan boord. Het is ook Marieke’s troetelkind geworden. En eerlijk is eerlijk, Kees levert goed werk. Hij moest even op gang komen, maar het resultaat mag er zijn! Bijna dagelijks verzorgt Kees de broodnodige zuivelbehoefte aan boord. Kefir is de gebruikelijke naam (maar Kees bekt wat lekkerder) voor het blijkbaar zeer gezonde product wat door een paar mini-bloemkooltjes uit een paar honderd CC houdbare melk vervaardigd wordt. Kees’s product gaat vrijwel dagelijks met vers fruit en versgeperste sinaasappels door de smoothie.
1 juni zijn we vanuit Stellendam vertrokken in Zuidelijke richting naar Oostende en de dag erop met wat ruige, maar gunstige wind de oversteek naar Ramsgate (Engeland) gemaakt.
Vanaf dat moment zakken we af naar het zuid-westen van Engeland. We hebben mooie plaatsen aangedaan, beetje de toerist uitgehangen en weer verder geploegd tegen de zuidwester wind die ons vaak gebiedt op te kruisen. In Eastborne hebben we een paar dagen geschuild tegen storm, maar een paar dagen later lagen we weer te ankeren voor het strand van Brighton.

Zeilend langs de “Seven Sisters” met dank aan Jaap en Els van de “Grace”

Het weer zit niet erg mee, maar de omgeving van Chichester (Harbour) is een prachtig natuurgebied waar je voor een paar pondjes per nacht op je anker mag blijven hangen. Daar hebben we gewandeld en gefietst.

Op het moment van dit schrijven bevinden we ons op het eiland Wight, een pareltje van de Engelse zuidkust. Wat een hoop leuke karakteristieke en authentieke dorpjes bij elkaar.

We blijven hier een dag of 3 a 4 want tijdens de behoorlijk winderige rit (af en toe 26 a 27 knopen op de mast) van Chichester Harbour naar Yarmouth (Isle of Wight) zag ik ineens de marifoonantenne boven aan de mast bungelen. Snel de marifoon uitgezet en hopen dat de antenne aan zijn coaxie blijft hangen.. . . Het was ijdele hoop…. Op een halfuur varen van de haven was het “Bonk”en “Plons” voordat ik hem kon zien was ie al onder water verdwenen. Een kort stukje kabel boven aan de mast was de stille getuige.
Er is de volgende dag via internet een nieuwe besteld, deze zal de 18^e juni afgeleverd gaan worden op het havenkantoor (cross fingers dat dat goed gaat) en dan . . de mast in om de nieuwe, die overigens ietsje korter en niet meer zo lomp zwaar is, te gaan monteren. Maar eerst even polshoogte nemen met de drone hoe het er allemaal uitziet daarboven.

Het begint hier langzamerhand ook wat beter weer te worden, minder regen en ook nog eens een lekker zonnetje erbij.  Als ik de mast in moet wordt er heel weinig wind verwacht.  Wel zo lekker ?.

In afwachting van e.e.a. hebben we maar weer eens de fietsen gepakt en een mooie rit over Wight’s heuvelen gemaakt. Op het meest westelijke punt rijzen de “needles”( 3 puntige krijtrotsen op een rijtje) uit de zee op.

Op zich een mooi en bijzonder stukje werk van moeder natuur, daar zul je mij niet over horen, het is ook leuk om te zien. Echter, men heeft bedacht dat dit  tot op het bot commercieel uitgebuit dient te worden. Er is een heuse kermis omheen gemaakt met alles erop en eraan. Toeters, bellen, veel eten, je kunt er zelfs ( uiteraard tegen betaling)  je eigen potje met Needles “krijt” vullen en als klap op de vuurpijl een heus jurassic park achtig mini-autobaantje voor de kleinsten. . . Wij vonden het tijd om weer verder te gaan…

En,    Matty, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. 😉